Logo

Het zoeken naar een gepast logo gaat niet altijd over rozen, zeker niet wanneer je het zelf wil ontwerpen. Daarbij komt nog het fenomeen van hypecreativiteit waarbij honderden ideeën door je hoofd drammen. Het heeft dan ook meer dan twintig jaar nodig gehad om eindelijk de moed en tijd te vinden om eraan te beginnen. Toch maar even wat kernideetjes op papier zetten. Wat is er zo typisch aan mijn creatieve uitspattingen. Mijn hoofdactiviteit was vooral pyrografie, maar in de loop der tijd haalde hout en creativiteit de boventoon. Houtsnijden en houtdraaien dekken ondertussen mee de lading en worden naar harte lust gecombineerd met het brandwerk. De naam woodcreator bestond al lang en staat voor alle creativiteit met hout. Het lijkt te wijzen op mijn persoon die het hout zelf maakt, wat uiteraard niet zo is. Ik zie het eerder als het her creëren en het werken met één van de meest veelzijdige mediums die er bestaan. Ik tracht altijd een evenwicht te vinden tussen mijn hersenspinsels en de vraag van de opdrachtgever. Bovendien zou de naam woodcreation(s) al te veel cliché zijn en waarschijnlijk al bestaande.

Bij het zoeken naar een symbool voor creativiteit en ideeën kwam ik bij een gloeilamp terecht. Om iets te creëren heb je bij voorkeur je handen nodig en uiteraard mocht het element hout niet ontbreken. Na combinatie van dit alles was het nieuwe logo geboren. Gewoonlijk heb ik de nijging om in een dergelijk logo veel te veel elementen te steken waardoor het te druk wordt. Dit keer ben ik behoorlijk tevreden over het resultaat.

Van tropische vrucht tot lamp.

In een eerder bericht vertelde ik over de kalebas. Een tropische vrucht die familie van de pompoen is en niet zo gekend is in de streek waar ik woon. In gedroogde vorm is ze nog veel onbekender, hoewel ze zeer veelzijdig is. Er kunnen prachtige kunstwerken van gemaakt worden en omdat ze hol zijn lenen ze zich uitstekend voor het maken van schalen, kommen, vazen enz… Een bijzondere en een unieke eyecatcher in een interieur is de lamp. Door het uitfrezen van figuren en het boren van gaten in allerlei formaten is het mogelijk een origineel verlichtingselement te creëren. Enkele jaren terug deed ik dit al met het thema van een uil. Wanneer de lamp in een verduisterde ruimte aangestoken wordt en tegen een wand gezet wordt krijg je een reflectie van de figuur op de wand.

Enkele jaren later kreeg ik dan de vraag om terug een dergelijk exemplaar te maken, maar dan onder een ander thema, namelijk reizen. De persoon voor wie het bestemd zou zijn houdt van reizen en dit vooral binnen Europa. Ik kreeg daarom het idee om aan de ene zijde een wolf te branden en te voorzien van de nodige gaatjes. Waarom een wolf? De laatste jaren is dit dier enorm in de belangstelling gekomen in onze streken omdat hij grote verplaatsingen maakt op het Europese vasteland. Op de andere zijde koos ik voor een windroos met wereldbol. De symboliek hierachter is uiteraard voor de hand liggend. Tussen de de twee afbeeldingen plaatste ik nog een wolven poot en bovenaan een Keltisch ornament, gewoon omdat ik deze stijl prettig vind om te gebruiken.

Mijn atelier.

“Welkom in mijn atelier”. Een zinnetje dat ik al ruim 20 jaar tegen iedereen wilde zeggen. Toen ik in het jaar 2000 begon met pyrografie aan de keukentafel had ik nooit gedacht dat een eigen atelier mogelijk zou zijn.

Wanneer ik in deze beginjaren een stuk wilde maken, moest ik steeds plaats maken voor het eten en alles in een kast opbergen. Dit begon knap lastig te worden en even tussendoor voor een kort moment verder werken was haast onmogelijk. Na enig overleg met mijn echtgenote werd heel de installatie, die toch al wat gegroeid was, overgebracht naar de grotere tafel in de woonkamer. Buiten het wat rommelige zicht en dat toch alles nog plaats moest ruimen wanneer er een feestje georganiseerd werd, ging alles opperbest.

Enige jaren later wanneer onze dochter het nest verliet kwam er ruimte vrij en kon ik beginnen te dromen van een eigen stekje. Mijn plaatsje in de woonkamer begon al aardig uit zijn voegen te barsten en het steeds bijkomend materiaal kon niet meer netjes opgeborgen worden. De verbouwingen werden gestart, maar het zou toch nog enkele jaren duren tot alles klaar was.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ondertussen ben ik er in geslaagd om een nieuw atelier klaar te krijgen waar het leuk is om te vertoeven en waar iedereen welkom is zonder in de privé vertrekken te moeten komen.

Er zijn vier gedeelten waarvan de grote tekentafel onmiddellijk in het oog springt. Hier wordt in hoofdzaak het pyrografische werk verricht en is hier ook volledig voor uitgerust.

De kleinere tekentafel dient voor het maken van potloodtekeningen en kleine ontwerpen.

Het houtsnijden en kleine knutselactiviteiten kunnen gebeuren aan de tafel van de opvouwbare kast.

Zeker belangrijk is het gezellige zithoekje waar al eens een boek geraadpleegd kan worden voor de nodige inspiratie of waar mijn echtgenote haar handwerkjes kan maken.

Heb je een vraag voor een bestelling of wens je de kneepjes van de pyrografie te leren dan ben je steeds welkom liefst na afspraak.

Dubbel portret Rob de Nijs

Ik ben al fan van Rob de Nijs sinds mijn 14 jaar. Ik ben een beetje een stille fan. Ik heb al wat optredens bijgewoond en beluister geregeld zijn muziek, maar ik ben geen echte fanatiekeling. Ik liep al geruime tijd rond met het idee om een dubbel portret van hem te maken. Links zoals hij kort geleden was en rechts zoals hij was in zijn jonge jaren. Hieronder het resultaat.

Rob was voor mij en is nog steeds zo een beetje één van de enige Nederlandstalige zangers die ik graag hoor en de eerste CD die ik ooit kocht van mijn gespaarde zakcentjes was “zilver”. Hij werd geregeld gespeeld op mijn eerste speler die eigenlijk een afdankertje van mijn vader was. Hij bezat de eerste cd-speler die op de markt was. Het was een klein maar toch zwaar toestel met weinig functies. Je kon hem onmogelijk met twee vingertjes opnemen zoals de huidige toestellen. De cd heb ik nog steeds en hij speelt nog altijd super zuiver hoewel men vroeger beweerde dat de cd vergankelijk zou zijn. Er zit geen enkele kras op.

Wil je ook zo een portret van een bekend of onbekend iemand neem dan gerust contact met mij op.

Malamut

Er bestaan ontelbare hondenrassen en iedereen heeft zo zijn voorkeur. Ik heb altijd een zwak gehad voor de wolfachtige soorten. Het waarom, daar kan ik moeilijk een antwoord op geven. Ondanks deze voorkeur is onze vaste huisgenoot een viervoeter van een heel ander type. Shubi is geen zuiver ras en beantwoord eerder aan mijn eigen uitgevonden rasnaam “de labjack” . Je moet uiteraard niet al te ver nadenken om te weten dat het hier over de vreemde combinatie Labrador – Jack Russel gaat. Het lijkt een vreemde combinatie maar deze werd ons onlangs toch bevestigd door onze dierenarts. Als ik mijn voorkeur voor uiterlijk zou moeten volgen dan is de Malamut één van de meest geliefde. Deze staat zeer kort bij de wolf en is familie van de meer bekende Husky. Om toch op een of andere manier een exemplaar in huis te hebben besloot ik om dan maar een portret te branden.

Het inbranden van portretten van dieren is altijd iets eenvoudiger dan een mensen portret. Voor een persoon is elke afwijking onmiddellijk zichtbaar. Een dier daarentegen leent zich iets meer tot wat afwijking van het origineel. Uiteraard dient een portret van een gekend huisdier ook accuraat te zijn betreft ogen, neus en uitdrukking, maar in de haartjes van de pels is toch iets meer improvisatie mogelijk. Het verheugd me dan ook steeds wanneer iemand me vraagt om zijn trouwe, liefste huisgenoot te portretteren.

Pyrografie op instrumenten.

Het is al een hele tijd een stil verlangen om op een gitaar of ander muziekinstrument te branden. Dit is niet zo evident aangezien de aankoop hiervan vrij duur is en ik tot voor een tijd geen vraag hiervoor kreeg. Je kan natuurlijk een goedkoop zelfbouwpakket kopen en dat dan als model gebruiken, maar dan zit je met een minderwaardig instrument dat niemand wil omdat de tekening niet beantwoord aan de verlangens van de muzikant.

Ik was dan ook behoorlijk in de wolken toen ik benaderd werd door een bedrijf uit het Antwerpse met de vraag om een motief te branden op een ukelele. Ik zat echter wel met heel wat vragen. Ik wist al wel snel wat het thema moest worden, maar hoe begin je aan zo iets en waar moest het instrument vandaan komen. Het was blijkbaar niet de bedoeling om een ukelele te laten maken en aan te leveren zonder vernislaag. Dan maar info inwinnen over hoe een afgewerkt instrum

ent voorbereiden op het brandwerk om er dan nadien de vernislaag terug op aan te brengen. Het zou heel wat werk vragen om dit te doen en het soort vernis is ook niet zomaar in een doe-het-zelf-zaak te vinden.

Na heel wat over en weer mailen kwamen we tot een oplossing. Aangezien het instrument zou gebruikt worden als decoratief relatiegeschenk was er een optie om ergens online een goedkoop d.i.y ukeleleetje te kopen. Na enkele dagen zat het uiteindelijk in de post en kon ik starten.

Na het zoeken van de afbeeldingen van het origineel,  de Coco gitaar uit de gelijknamige animatiefilm van Disney, kon ik starten met het ontwerp en het overzetten op de afzonderlijke componenten van het instrument. Ondanks enkele obstakels zoals omvang en andere materialen was het toch mogelijk om een gelijkaardig instrument te creëren.

 

 

Gebrande herinnering.

Het gebeurt geregeld dat ik de vraag krijg om een portret te branden. Vaak is dat dan van meerdere personen en soms komt de vraag om overleden personen of dieren over te zetten op een houten ondergrond. Mijn vraag is steeds om een afbeelding door te geven die van een zo goed mogelijke kwaliteit is. Bij het maken van een portret is nauwkeurigheid een noodzaak en zeker  van een gekend persoon. Hoe gedetailleerder de foto hoe beter de gravure. Ondanks deze regel kan het al eens gebeuren dat er geen mogelijkheid is om een betere afbeelding te krijgen van iemand, bijvoorbeeld door een overlijden of omdat het een verrassing dient te blijven. In dergelijke gevallen tracht ik dan te bekijken wat nog mogelijk is en probeer ik er het beste van te maken. Het is tenslotte de bedoeling om zo realistisch mogelijk te werken.

Zo kreeg ik onlangs de vraag om een moeder met zoon te portretteren met op de achtergrond een rotsenlandschap. Beiden waren fervente liefhebbers van de bergen en waren al een tijd overleden.

De zoon was verongelukt in de bergen en de dame was overleden aan kanker. Mijn klant zou het portret schenken aan de vader/echtgenoot op zijn verjaardag. De foto van de jonge man bleek van onberispelijke kwaliteit, maar de afbeelding van de vrouw was behoorlijk troebel. De achtergrond, daar was wat improvisatie voor nodig en de twee portretten moesten er dan samen in passen.

Uiteindelijk werd het een behoorlijk stuk.

Het voornaamste is de reactie van de man. Meestal, bij een geschenk althans, hoor ik nadien weinig van de persoon die het werkstuk ontvangt, maar hier was het anders. Enkele dagen na de overhandiging kreeg ik de onderstaande mail. Missie volbracht en weer een zeer tevreden opdrachtgever. Iemand met je kunst ontroeren is één van de mooiste geschenken die er bestaan.

Goedendag,
mijn naam is Norbert,ik heb via Koen een mooi geschenk gekregen. Namelijk een prachtig kunstwerk, misschien weet u nog waarover het gaat. Het gaat over de afbeelding met het hoofd van mijn echtgenote en zoon. ik was er heel emotioneel door en zal het de rest van mijn leven koesteren. je merkt direct dat dit met veel liefde gedaan werd.

nogmaals dank en dat u nog veel mooie kunstwerken moge maken.

Hartelijke Groeten,
Norbert

 

Stijlencombinatie, dierenportret en Keltisch ornament.

Ik weet niet waarom ik steeds teruggrijp naar het maken van dierenportretten. Waarschijnlijk is het de liefde voor natuurlijke schoonheid op alle vlakken. Een van de dieren waar steeds mijn voorkeur naartoe gaat zijn uilen. Niet dat ik al een ontelbaar aantal van deze roofvogels op mijn palmares heb staan. Ik vind het één van de meest intrigerende gevleugelde roofdieren. Deze aantrekkingskracht werd nog groter na een uiteenzetting door een valkenier eerder dit jaar.

Toen een eerder gemaakt portret van een oehoe het huis uit ging diende de drang om een vervanger te maken zich aan. Ik besloot een combinatie te maken van vier voorliefdes, namelijk houtsnijden, pyrografie, wilde dieren en Keltisch vlechtwerk.

Ik ben gestart met een vlak stuk hout dat ik reliëf gaf met behulp van bovenfrees en het snijden met beitels. Het idee was om de Gotische stijl te combineren met de Keltische.

Door het hout wat gebombeerd te maken kon ik meer diepte creëren en ontstond de illusie van een afzonderlijke  kader.

Na zorgvuldig schuren kon het tekenen en branden beginnen.

Na de uil was de kader aan de beurt. Het vlechtwerk diende eerst met de nodige mathematische precisie getekend te worden en aangepast in de hoeken en bochten.

De ogen kregen een kleuraccent met een beetje acryl verf en meer dan dertig uren later kon de beschermende vernis erop.

 

 

 

Een houten strik voor feestjes, dat is pas origineel!

Ik ben niet zo zeer met mode bezig, maar het viel me wel al geregeld op dat strikjes terug meer gedragen worden. Zelfs in de media zie je geregeld mensen die zich terug wagen aan het dragen van het chique accessoire. Dit bracht me op het idee om draagbare strikjes te snijden in hout. Voorlopig heb ik al een aantal exemplaren in robinia en in prachtig rozenhout. Indien interesse stuur me gerust een bericht. Misschien zijn er andere voorkeuren, dus geef uw wensen maar door en ik bekijk wat mogelijk is.

 

 

Branden voor het goede doel.

Ik ben nooit een voorstander geweest van goede doelen. Wanneer ik vastgeklampt word op de straat of er staat weer één of andere persoon aan mijn voordeur te geilen op een gulle bijdrage, dan snoer ze meestal de mond nog voor ze hun vraag kunnen stellen. Ben ik daarom minder mens- en dier vriendelijk, neen in tegendeel, ik help op alle gebied waar ik kan en liefst zonder tussenpersoon. Ik neem liever alle initiatief in eigen handen, zonder het risico te moeten lopen dat mijn zuur verdiende centen in verkeerde handen vallen. Daarbij komt nog dat ik ervan overtuigd ben dat er bij vele benefiet toestanden steeds iemand is die er financieel beter van wordt, zelfs als een deel bij de juiste persoon terecht komt.

Maar soms is er dan toch de behoefte om iets te ondernemen in het voordeel van benadeelde wezens. Nadat er geregeld een actie op de sociale media, van een bevriend kunstenaar voorbij kwam, besloot ik specifiek een stuk te maken voor de organisatie waar zij en haar man zich mee bezig houden. Deze mensen genieten zeker mijn volle vertrouwen. De organisatie medisupport vzw komt op voor de redding en verzorging van verwaarloosde dieren. Meer info over de vzw en hun activiteiten kan je hier vinden.

Ik besloot om een portret te branden van een jonge Grey Hound en  dat te doneren. De volledige opbrengst gaat volledig naar de organisatie en de verkoop ligt in hun handen. Indien U interesse heeft om via de aankoop van onderstaande kunstwerk bij te dragen aan de hulp en opvang van verwaarloosde dieren dan kan U steeds contact opnemen via hun site.

Aan dit portret is 14 uur gewerkt…
Afmetingen zijn 30x24cm en 3.5cm dik.
Op massief beukenhout.