Keltische knopen, vlechten en ornamenten komen uit een ver verleden, maar kennen nog maar enkele jaren een heropleving in onze contreien. Het moet een immens werk geweest zijn om boeken als “The book of Kells” en “The book of Durrow” te maken. Tot op heden zijn deze heilige manuscripten nog steeds een grote inspiratiebron voor vele kunstenaars.
Ik weet niet meteen waarom ik zo aangetrokken word tot deze kunst, maar ik grijp er geregeld naar terug en laat me er graag door inspireren. Mocht ik in reïncarnatie geloven dan zou ik ervan overtuigd zijn dat ik ooit één of andere Keltische ambachtsman, die leefde voor deze twee boeken geschreven waren, moet geweest zijn. De monniken die bedreven waren in het maken van de prachtige ornamenten lieten zich dan ook inspireren door de oude Keltische kunst. Deze kunstvorm beeldde meestal mythische figuren en gebeurtenissen uit. De symboliek achter de vele beeltenissen en krullen getuigen van een diepe overgave aan en beleving van de natuur.
Het aanschouwen van oneindig kronkelende vlechten, spiralen en sleutelpatronen geeft me vaak kippenvel. Telkens een uitgebreid patroon wordt aanschouwd kan je nieuwe dingen ontdekken en kom je tijd tekort om de volledige tekening in je op te nemen.
Bij het maken van een langwerpig kistje liet ik me inspireren door een lint dat er rond gebonden is en bovenaan samen komt in een strik.
Elfen die bepaalde natuurverschijnselen symboliseren kunnen zeker gecombineerd worden met een Keltische kader.
Graag werk ik met deze ornamenten op de onregelmatig gevormde kalebassen ook al vraagt het heel wat uren werk. Kleur kan hierbij een aardig contrast brengen.
Een boekenwijzer leent zich steeds perfect om het nodige vlechtwerk aan te brengen.
Een kist met een persoonlijke toets waar de naam in verwerkt is en waar bepaalde ornamenten een herwerking krijgen van de symbolische betekenis kan een prachtig cadeau zijn.
