Ik ben nooit een liefhebber geweest van de carnavalsperiode. Ik kom niet echt uit een stad met een carnavals traditie en buiten de jaarlijkse stoet is er weinig van te merken. Buiten één enkele, herinner ik me weinige verkleedpartijen uit mijn kindertijd. In een of andere stedelijke sporthal was er een groot carnavalsfeest dat ingericht werd door de lagere school waar ik toen zat. Mijn vader werd op het laatste moment belast met de zoektocht naar het ideale kostuum voor die gebeurtenis. Onder het moto “van niets iets maken” gebruikte hij een wit laken en een broeksriem om mij om te tunen tot een oliesjeik. Eén of andere zwarte stift werd gehanteerd om een snorretje onder mijn neus tevoorschijn te toveren.
Buiten de noodzakelijke verkleedsessies in het theater heb ik nooit de intentie gehad om mezelf van één of ander vreemd gewaad te voorzien. Verder heeft de kinderlijke, marginale zuip cultuur van het Belgische carnaval mij een grote aversie bezorgd voor alles wat ermee te maken heeft. Het idee “we gaan ons, samen met de kudde op commando en onder invloed van liters bier, eens goed amuseren” kan mij niet bekoren.
Anderzijds is er wel een wereldse variant die me ten zeerste aanspreekt en mijn nieuwsgierigheid prikkelt. Ik heb het dan over het carnaval van Venetië. Het is een bijna twee weken durend festival waar je de vreemdste figuren ziet in de meest prachtige gewaden. Het aspect kunst en cultuur is hier het belangrijkste.
Ik heb het voorrecht nog niet gehad om deze Venetiaanse gebeurtenis te mogen bijwonen, maar ik heb me alvast wel laten inspireren voor het maken van een pyrogravure op papier. Ja U hoort het goed, op papier.
Het branden van een tekening op papier is zeker mogelijk en zelfs moeilijker dan op hout. Ik gebruik hiervoor uiteraard dik bristol- of aquarel papier. Voor dit stuk heb ik gebruik gemaakt van een foto die ikzelf nam op een markt in Verona tijdens een vakantie in Italië. Er waren heel wat uurtjes nodig om de vele details mooi weer te geven.
wood creator 