Een tijdje geleden werd ik benaderd door de firma Massa Acoustics die inrichtingen van geluidsstudio’s verzorgd, met de vraag om een logo op een studiovloer te branden. Na wat heen en weer mailen voor meer info en een test op een proefstuk, zag ik de opdracht wel zitten. Ik hou van een uitdaging, al had ik deze toch wat onderschat.
Het logo van de, in het hardcore milieu, bekende dj “radical redemption” diende in een eiken studiovloer gebrand te worden. Op zich niet zo bijzonder, maar wel als we spreken over een tekening van 2 meter bij 1,3 meter. Ik was er mij van bewust dat ik dit onmogelijk op één dag kon waar maken. De studio was nu ook niet in mijn onmiddellijke omgeving en omdat ik meer dan 2 uur 40 minuten moest rijden was een overnachting in een hotel onvermijdelijk.
Ik had alles mooi gepland en het patroon was klaar op papier, zodat ik de eerste dag om 10 uur kon starten met het overzetten van de tekening. Tegen de middag kon ik starten met de omtrek in te branden. De vloer verplaatsen was uiteraard onmogelijk, dus ik was genoodzaakt om rond te kruipen en de ideale positie te zoeken. ik vond er twee die relatief aangenaam waren. Dit was enerzijds op mijn knieën en de andere was op mijn linker zij. In het begin was dit behoorlijk lang vol te houden, maar na het einde toe diende ik om de twee minuten van positie te veranderen. Tegen 19 uur had ik de volledige omtrek gebrand en twee vlakken gevuld. Omdat ik voor 20 uur moest inchecken in mijn hotel was ik genoodzaakt het brandwerk te staken.
Op dag twee was ik om 7 uur al volop in pyrografie-modus. Met af en toe een pauze om de spieren los te gooien en wat te eten en te drinken werkte ik tot laat in de avond door. Muziek verzacht de zeden en daarom had ik mijn smartphone lekker vol staan met leuke deuntjes. Om 18 uur kwam die muziek me toch echt de strot uit en trok ik mijn oortjes uit om lekker van de stilte te genieten. Rond 22 uur kwam de eigenaar even een kijkje nemen en bleek zeer tevreden. Dit gaf weer wat nieuwe moed om de laatste loodjes te verwerken en nog tot de eindstreep door te gaan. Mijn laatste lijn werd gebrand rond 23 uur zodat ik na het opruimen om 23.30 naar huis kon vertrekken. Na een lange autorit, waarbij ik niet meer wist welke positie in te nemen om geen pijnlijke benen te hebben, kon ik om 3 uur uitgeput, maar heel voldaan in mijn bed ploffen.
Ondanks het monotone brandwerk en de blaar op mijn hand, was dit een hele uitdaging en een prettige opdracht om te volbrengen, maar ik denk dat ik bij een volgende opdracht van dit kaliber toch een dagje extra voorzie.
