Malamut

Er bestaan ontelbare hondenrassen en iedereen heeft zo zijn voorkeur. Ik heb altijd een zwak gehad voor de wolfachtige soorten. Het waarom, daar kan ik moeilijk een antwoord op geven. Ondanks deze voorkeur is onze vaste huisgenoot een viervoeter van een heel ander type. Shubi is geen zuiver ras en beantwoord eerder aan mijn eigen uitgevonden rasnaam “de labjack” . Je moet uiteraard niet al te ver nadenken om te weten dat het hier over de vreemde combinatie Labrador – Jack Russel gaat. Het lijkt een vreemde combinatie maar deze werd ons onlangs toch bevestigd door onze dierenarts. Als ik mijn voorkeur voor uiterlijk zou moeten volgen dan is de Malamut één van de meest geliefde. Deze staat zeer kort bij de wolf en is familie van de meer bekende Husky. Om toch op een of andere manier een exemplaar in huis te hebben besloot ik om dan maar een portret te branden.

Het inbranden van portretten van dieren is altijd iets eenvoudiger dan een mensen portret. Voor een persoon is elke afwijking onmiddellijk zichtbaar. Een dier daarentegen leent zich iets meer tot wat afwijking van het origineel. Uiteraard dient een portret van een gekend huisdier ook accuraat te zijn betreft ogen, neus en uitdrukking, maar in de haartjes van de pels is toch iets meer improvisatie mogelijk. Het verheugd me dan ook steeds wanneer iemand me vraagt om zijn trouwe, liefste huisgenoot te portretteren.

Pyrografie op instrumenten.

Het is al een hele tijd een stil verlangen om op een gitaar of ander muziekinstrument te branden. Dit is niet zo evident aangezien de aankoop hiervan vrij duur is en ik tot voor een tijd geen vraag hiervoor kreeg. Je kan natuurlijk een goedkoop zelfbouwpakket kopen en dat dan als model gebruiken, maar dan zit je met een minderwaardig instrument dat niemand wil omdat de tekening niet beantwoord aan de verlangens van de muzikant.

Ik was dan ook behoorlijk in de wolken toen ik benaderd werd door een bedrijf uit het Antwerpse met de vraag om een motief te branden op een ukelele. Ik zat echter wel met heel wat vragen. Ik wist al wel snel wat het thema moest worden, maar hoe begin je aan zo iets en waar moest het instrument vandaan komen. Het was blijkbaar niet de bedoeling om een ukelele te laten maken en aan te leveren zonder vernislaag. Dan maar info inwinnen over hoe een afgewerkt instrum

ent voorbereiden op het brandwerk om er dan nadien de vernislaag terug op aan te brengen. Het zou heel wat werk vragen om dit te doen en het soort vernis is ook niet zomaar in een doe-het-zelf-zaak te vinden.

Na heel wat over en weer mailen kwamen we tot een oplossing. Aangezien het instrument zou gebruikt worden als decoratief relatiegeschenk was er een optie om ergens online een goedkoop d.i.y ukeleleetje te kopen. Na enkele dagen zat het uiteindelijk in de post en kon ik starten.

Na het zoeken van de afbeeldingen van het origineel,  de Coco gitaar uit de gelijknamige animatiefilm van Disney, kon ik starten met het ontwerp en het overzetten op de afzonderlijke componenten van het instrument. Ondanks enkele obstakels zoals omvang en andere materialen was het toch mogelijk om een gelijkaardig instrument te creëren.

 

 

Gebrande herinnering.

Het gebeurt geregeld dat ik de vraag krijg om een portret te branden. Vaak is dat dan van meerdere personen en soms komt de vraag om overleden personen of dieren over te zetten op een houten ondergrond. Mijn vraag is steeds om een afbeelding door te geven die van een zo goed mogelijke kwaliteit is. Bij het maken van een portret is nauwkeurigheid een noodzaak en zeker  van een gekend persoon. Hoe gedetailleerder de foto hoe beter de gravure. Ondanks deze regel kan het al eens gebeuren dat er geen mogelijkheid is om een betere afbeelding te krijgen van iemand, bijvoorbeeld door een overlijden of omdat het een verrassing dient te blijven. In dergelijke gevallen tracht ik dan te bekijken wat nog mogelijk is en probeer ik er het beste van te maken. Het is tenslotte de bedoeling om zo realistisch mogelijk te werken.

Zo kreeg ik onlangs de vraag om een moeder met zoon te portretteren met op de achtergrond een rotsenlandschap. Beiden waren fervente liefhebbers van de bergen en waren al een tijd overleden.

De zoon was verongelukt in de bergen en de dame was overleden aan kanker. Mijn klant zou het portret schenken aan de vader/echtgenoot op zijn verjaardag. De foto van de jonge man bleek van onberispelijke kwaliteit, maar de afbeelding van de vrouw was behoorlijk troebel. De achtergrond, daar was wat improvisatie voor nodig en de twee portretten moesten er dan samen in passen.

Uiteindelijk werd het een behoorlijk stuk.

Het voornaamste is de reactie van de man. Meestal, bij een geschenk althans, hoor ik nadien weinig van de persoon die het werkstuk ontvangt, maar hier was het anders. Enkele dagen na de overhandiging kreeg ik de onderstaande mail. Missie volbracht en weer een zeer tevreden opdrachtgever. Iemand met je kunst ontroeren is één van de mooiste geschenken die er bestaan.

Goedendag,
mijn naam is Norbert,ik heb via Koen een mooi geschenk gekregen. Namelijk een prachtig kunstwerk, misschien weet u nog waarover het gaat. Het gaat over de afbeelding met het hoofd van mijn echtgenote en zoon. ik was er heel emotioneel door en zal het de rest van mijn leven koesteren. je merkt direct dat dit met veel liefde gedaan werd.

nogmaals dank en dat u nog veel mooie kunstwerken moge maken.

Hartelijke Groeten,
Norbert

 

Stijlencombinatie, dierenportret en Keltisch ornament.

Ik weet niet waarom ik steeds teruggrijp naar het maken van dierenportretten. Waarschijnlijk is het de liefde voor natuurlijke schoonheid op alle vlakken. Een van de dieren waar steeds mijn voorkeur naartoe gaat zijn uilen. Niet dat ik al een ontelbaar aantal van deze roofvogels op mijn palmares heb staan. Ik vind het één van de meest intrigerende gevleugelde roofdieren. Deze aantrekkingskracht werd nog groter na een uiteenzetting door een valkenier eerder dit jaar.

Toen een eerder gemaakt portret van een oehoe het huis uit ging diende de drang om een vervanger te maken zich aan. Ik besloot een combinatie te maken van vier voorliefdes, namelijk houtsnijden, pyrografie, wilde dieren en Keltisch vlechtwerk.

Ik ben gestart met een vlak stuk hout dat ik reliëf gaf met behulp van bovenfrees en het snijden met beitels. Het idee was om de Gotische stijl te combineren met de Keltische.

Door het hout wat gebombeerd te maken kon ik meer diepte creëren en ontstond de illusie van een afzonderlijke  kader.

Na zorgvuldig schuren kon het tekenen en branden beginnen.

Na de uil was de kader aan de beurt. Het vlechtwerk diende eerst met de nodige mathematische precisie getekend te worden en aangepast in de hoeken en bochten.

De ogen kregen een kleuraccent met een beetje acryl verf en meer dan dertig uren later kon de beschermende vernis erop.

 

 

 

Branden voor het goede doel.

Ik ben nooit een voorstander geweest van goede doelen. Wanneer ik vastgeklampt word op de straat of er staat weer één of andere persoon aan mijn voordeur te geilen op een gulle bijdrage, dan snoer ze meestal de mond nog voor ze hun vraag kunnen stellen. Ben ik daarom minder mens- en dier vriendelijk, neen in tegendeel, ik help op alle gebied waar ik kan en liefst zonder tussenpersoon. Ik neem liever alle initiatief in eigen handen, zonder het risico te moeten lopen dat mijn zuur verdiende centen in verkeerde handen vallen. Daarbij komt nog dat ik ervan overtuigd ben dat er bij vele benefiet toestanden steeds iemand is die er financieel beter van wordt, zelfs als een deel bij de juiste persoon terecht komt.

Maar soms is er dan toch de behoefte om iets te ondernemen in het voordeel van benadeelde wezens. Nadat er geregeld een actie op de sociale media, van een bevriend kunstenaar voorbij kwam, besloot ik specifiek een stuk te maken voor de organisatie waar zij en haar man zich mee bezig houden. Deze mensen genieten zeker mijn volle vertrouwen. De organisatie medisupport vzw komt op voor de redding en verzorging van verwaarloosde dieren. Meer info over de vzw en hun activiteiten kan je hier vinden.

Ik besloot om een portret te branden van een jonge Grey Hound en  dat te doneren. De volledige opbrengst gaat volledig naar de organisatie en de verkoop ligt in hun handen. Indien U interesse heeft om via de aankoop van onderstaande kunstwerk bij te dragen aan de hulp en opvang van verwaarloosde dieren dan kan U steeds contact opnemen via hun site.

Aan dit portret is 14 uur gewerkt…
Afmetingen zijn 30x24cm en 3.5cm dik.
Op massief beukenhout.

 

Naambord

Het ene moment ga je niets vermoedend genieten van een zondagse brunch in Antwerpen en enkele uren later stap je buiten met een mogelijke bestelling voor een groot naambord. Dit gebeurde een tijd geleden tijdens een heerlijke maaltijd bij Simone’s Kitchen. De eigenares zag mijn eigen handgemaakte eetstokjes en het bijhorende doosje en vroeg me nadien of het mogelijk was om een groot naambord te maken om aan de voorgevel te hangen. Ik nam de uitdaging aan en enkele weken later hing het bord van meer dan een meter doormeter te pronken aan de gevel van het gezellige huiskamerrestaurant en B&B.

The making of:

Het cederhout wordt zorgvuldig uitgekozen.

Eerste bewerking tot planken

Samenvoegen tot één blad

Aftekenen van de cirkel

Uitzagen

Klaar na zorgvuldig schuren.

Het onderbord.

Na het nodige tekenwerk kan het branden beginnen

De assemblage

Gebrand

Nog een mooi glanzende beschermlaag

Klaar !!!!

 

Yin – Yang en evenwicht in mijn werk.

Hoewel het yin – yang symbool door de meeste mensen zeer gekend is weten velen absoluut niet wat het betekend. Indien je zoekt via google naar afbeeldingen van dit symbool krijg je ontelbare varianten. Het heeft zijn oorsprong in de I-tjing en hoewel het begrip al duizenden jaren bestaat roept het bij velen toch een gevoel van onbegrip op. Voor wie geen enkele notie heeft van een Oosters denkpatroon lijkt het wat hokus – pokus.

De natuurlijk aandoende en evenwichtige vorm kwam tot stand toen men in het oude China optekeningen maakt van de lengte van de schaduw van de zon. Met behulp van een paal werd gedurende een jaar deze veranderlijke afmeting opgetekend en in een grafiek met concentrische cirkels omgezet. Zo kwam men tot een wiskundige curve waaruit het huidige symbool ontstaan is.

Eens je het begrip, op eender welke manier, in je leven integreert, laat het je niet meer los.  Zo tracht ik het ook geregeld te gebruiken in mijn werken. De vorm nodigt uit tot het creëren van oneindig veel variaties.

De eerste keer dat ik het toepaste was in onze familielepel die ik maakte voor de foto van mijn boek “Gouden rijst met houten lepels” . Hij werd volledig met de hand gesneden en zit vol symboliek.

De bovenste Keltische vlecht staat voor onze dochter. De eerste cirkel bevat moeder en kind uitgevoerd in ivoor. Daaronder ziet U het Japanse teken voor kind dat tevens de vorm draagt van de dikke darm (cfr chronische darmziekte die ons leven beheerste). Het yin yang teken staat voor onze macrobiotische levensstijl en is uitgewerkt in ebben en ivoor. De twee onderste vlechten staan voor mij en mijn echtgenote en het hart spreekt voor zich. Ik maakte een tijd geleden een vergelijkbaar exemplaar voor een bevriend koppel. Het verhaal staat in de blog “Liefde voor de kunst, kunst voor de liefde” Wie interesse heeft in zo een unieke lepel mag mij steeds contacteren, ik maak hem met plezier.

De onderstaande schotel met spreuk werd in opdracht gemaakt en het basisontwerp werd door mijn dochter gerealiseerd..

Het kan ook bescheiden op een boekenwijzer.

De tijd in 3 D

En zelfs in ons keukeninterieur waar de gedachte hoog in het vaandel gedragen wordt is het symbool niet weg te denken. Gesneden in esdoorn en padouk.

Kunstig karnaval gebrand op papier.

Ik ben nooit een liefhebber geweest van de carnavalsperiode. Ik kom niet echt uit een stad met een carnavals traditie en buiten de jaarlijkse stoet is er weinig van te merken. Buiten één enkele, herinner ik me weinige verkleedpartijen uit mijn kindertijd. In een of andere stedelijke sporthal was er een groot carnavalsfeest dat ingericht werd door de lagere school waar ik toen zat. Mijn vader werd op het laatste moment belast met de zoektocht naar het ideale kostuum voor die gebeurtenis. Onder het moto “van niets iets maken” gebruikte hij een wit laken en een broeksriem om mij om te tunen tot een oliesjeik. Eén of andere zwarte stift werd gehanteerd om een snorretje onder mijn neus tevoorschijn te toveren.

Buiten de noodzakelijke verkleedsessies in het theater heb ik nooit de intentie gehad om mezelf van één of ander vreemd gewaad te voorzien. Verder heeft de kinderlijke, marginale zuip cultuur van het Belgische carnaval mij een grote aversie bezorgd voor alles wat ermee te maken heeft. Het idee “we gaan ons, samen met de kudde op commando en onder invloed van liters bier, eens goed amuseren” kan mij niet bekoren.

Anderzijds is er wel een wereldse variant die me ten zeerste aanspreekt en mijn nieuwsgierigheid prikkelt. Ik heb het dan over het carnaval van Venetië. Het is een bijna twee weken durend festival waar je de vreemdste figuren ziet in de meest prachtige gewaden. Het aspect kunst en cultuur is hier het belangrijkste.

Ik heb het voorrecht nog niet gehad om deze Venetiaanse gebeurtenis te mogen bijwonen, maar ik heb me alvast wel laten inspireren voor het maken van een pyrogravure op papier. Ja U hoort het goed, op papier.

Het branden van een tekening op papier is zeker mogelijk en zelfs moeilijker dan op hout. Ik gebruik hiervoor uiteraard dik bristol- of aquarel papier. Voor dit stuk heb ik gebruik gemaakt van een foto die ikzelf nam op een markt in Verona tijdens een vakantie in Italië. Er waren heel wat uurtjes nodig om de vele details mooi weer te geven.